Oksford, Bliski Wschód i ta wielka polityka. Kim jest Radosław Sikorski?

Radosław Sikorski urodził się w 1963 roku w Bydgoszczy. Studia rozpoczął za granicą – w Pembroke College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Studiował na takich kierunkach jak filozofia, politologia, czy ekonomia. Uzyskał wówczas tytuł Bachelor of Arts (odpowiednik licencjatu – red.) oraz – na własny wniosek, zgodnie z praktyką 

uniwersytecką – Master of Arts (odpowiednik magistra – red.). Skończył także Londyńską Szkołę Ekonomii i Nauk Politycznych, gdzie zdobył dyplom z ekonomii stosowanej.

Odbył także Wyższy Kurs Obronny na Wydziale Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej w Warszawie.

Radosław Sikorski rozpoczął swoją zawodową karierę jako niezależny dziennikarz. Pisał dla „The Spectator” oraz „The Observer”. Pracował także jako korespondent wojenny z Afganistanu (1986 r.), Heracie (1987 r.) i Angoli (1989 r.).

Przez dwa lata (1990-1991) był polskim korespondentem „The Sunday Telegraph”. Jego artykuły publikowane były także w „Rzeczpospolitej” i „The Wall Street Journal”. Prowadził program „Wywiad miesiąca” w Telewizji Polskiej, w którym przeprowadzał rozmowy z najważniejszymi zagranicznymi politykami.

Jest również autorem kilkunastu książek, w tym: „Prochy świętych – podróż do Heratu w czas wojny”, „Full circle. A homecoming to free Poland” oraz „The Polish House – an Intimate History of Poland”.

Radosław Sikorski działa w polityce od 1992 roku. Mało kto dziś jednak pamięta, że rozpoczynał swoją karierę jako członek prawicy. Został wówczas wiceministrem obrony narodowej w rządzie Jana Olszewskiego. W tym samym roku wziął również ślub z Anne Applebaum – dziennikarką, publicystką, laureatką Nagrody Pulitzera i amerykanką żydowskiego pochodzenia. 

Trzy lata później, w 1995 roku, Radosław Sikorski dołączył do założonego przez Olszewskiego Ruchu Odbudowy Polski. Opuścił partię w 1997 roku po tym, jak nie uzyskał mandatu w wyborach do parlamentu.

W następnych latach był m.in. wiceministrem spraw zagranicznych odpowiedzialnym za kontakty z Polonią oraz za relacji z krajami Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej w rządzie Jerzego Buzka. 

25 września 2005 roku został wybrany do Senatu. Brał udział w wyborach jako kandydat bezpartyjny, jednak z Komitetu Wyborczego Prawa i Sprawiedliwości. Został wtedy członkiem senackiej Komisji spraw zagranicznych.

Jeszcze w grudniu tego roku Radosław Sikorski został oficjalnym członkiem Platformy Obywatelskiej. W marcu 2008 roku wstąpił do zarządu krajowego partii, a 8 października 2010 r. wybrano go na wiceprzewodniczącego PO. Funkcję tę pełnił do 26 lutego 2016 r. Wtedy też został członkiem rady Instytutu Obywatelskiego – think tanku będącego zapleczem eksperckim PO.

W 2008 r. podpisał umowę z USA, dotyczącą wybudowania bazy tarczy antyrakietowej w Redzikowie na terenie Polski, co w dalszych latach zmieniono na bazę rakiet krótszego zasięgu. W Tym roku padła również jego słynna wypowiedź, w której stwierdził, że „warszawski Pałac Kultury i Nauki powinien zostać zburzony”. 

W 2010 r. starł się z Bronisławem Komorowskim w prawyborach prezydenckich Platformy Obywatelskiej, które zakończyły się wynikiem 68,5 proc. do 31,5 proc. na niekorzyść Radosława Sikorskiego. 

W wyborach parlamentarnych w 2011 roku z uzyskał mandat poselski w Sejmie VII kadencji z listy PO. Od 18 listopada 2011 do 22 września 2014 zajmował stanowisko Ministra Spraw Zagranicznych w drugim rządzie Donalda Tuska. W tym samym roku brał udział w misji dyplomatycznej UE w Kijowie, która powstrzymała rozlew krwi na Majdanie. 

Co więcej, w tamtym okresie, razem ze szwedzkim politykiem Carlem Biltem, zainicjował Partnerstwo Wschodnie, które zakłada zacieśnienie współpracy gospodarczej między Unią Europejską, a krajami na wschód od niej, czyli z Białorusią (zawieszona od 2021 roku), Ukrainą, Mołdawią, Gruzją, Azerbejdżanem i Armenią.

Od 24 września 2014 do 23 czerwca 2015 sprawował urząd Marszałka Sejmu. W czasie pełnienia tej funkcji stał się jedną z osób, której rozmowy wypłynęły w tzw. Aferze Podsłuchowej. Nielegalnie nagrano jego wypowiedzi na temat relacji polsko-amerykańskich w czasie spotkania z Jackiem Rostowskim, ówczesnego doradcy premiera.

W 2015 r. był jednym z założycieli komitetu wyborczego Bronisława Komorowskiego na kandydata na prezydenta.

W latach 2019-2023 Radosław Sikorski pełnił funkcję posła do Parlamentu Europejskiego IX kadencji, w którym był członkiem Europejskiej Partii Ludowej (EPP). Został wybrany z regionu kujawsko-pomorskiego z listy KKW Koalicja Europejska PO, PSL, SLD, .N, Zieloni.

W Europarlamencie Radosław Sikorski należał do Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Specjalnej ds. Sztucznej Inteligencji w Epoce Cyfrowej oraz Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony. Ponadto przewodniczył Delegacji do Spraw Stosunków ze Stanami Zjednoczonymi.

Po wycofaniu się z polskiej polityki – poza pełnieniem funkcji europosła – Radosław Sikorski został starszym wykładowcą w Center for European Studies na Uniwerystecie Harwardzkim w Stanach Zjednoczonych. Został także przewodniczącym rady nadzorczej Bydgoskiego Parku Techniczno-Technologicznego (2016).

W nowym rządzie koalicyjnym Donalda Tuska, utworzonym w grudniu 2023 r., po odwołaniu trzeciego gabinetu Mateusza Morawieckiego, Radosław Sikorski został ministrem spraw zagranicznych. 

Tym samym Radosław Sikorski przestał pełnić funkcję europosła i wrócił do kraju.

Dodał również, że „uważa, że w tych przedwojennych czasach prezydentem powinien być ktoś, kto zna się na kwestiach bezpieczeństwa i ma nadzieję, że takiego prezydenta będziemy mieli”. Od tamtego czasu Koalicja Obywatelska zaczęła się dzielić na zwolenników Sikorskiego i Rafała Trzaskowskiego, prezydenta Warszawy, który wydawał się wtedy naturalnym kandydatem tej partii na prezydenta.

Pod koniec września agencja badawcza SW Research przeprowadziła sondaż dla „Rzeczpospolitej”, na temat tego kogo w wyborach wystawi KO. Jego wyniki były jednak jednostronne. Pierwsze miejsce zajął Rafał Trzaskowski z wynikiem 43,2 proc., na drugim był szef partii, premier Donald Tusk z wynikiem 11,7 proc., a Radosław Sikorski zajął dopiero trzecie miejsce z wynikiem niecałych 10 proc. 

18 listopada zarząd partii opublikował wyniki wewnętrznego sondażu, przygotowanego przez Opinie24. Według nich obaj wygraliby drugą turę wyborów, gdyby zostali kandydatami. Rafał Trzaskowski otrzymałby 40 proc. w pierwszej turze, przy 28 proc. drugiego w tym zestawieniu kandydata PiS. Z kolei gdyby to Radosław Sikorski wystartował, przegrałby w I turze 28 proc. do 30 proc. Co jednak pozostaje niezmienne to wynik II tury, w której obaj potencjalni kandydaci pokonują przeciwnika z Prawa i Sprawiedliwości 57 proc. do 43 proc. w przypadku prezydenta Warszawy i 54 proc. do 46 proc. u szefa MSZ. 

Ostateczne wyniki prawyborów poznaliśmy w sobotę. Poprzedziło je głosowanie wewnątrzpartyjne, które odbyło się w piątek 22 listopada.