Historia chleba prądnickiego liczy ponad 500 lat, a niektóre źródła mówią o wzmiankach pochodzących jeszcze z XIII wieku. Jego nazwa pochodzi od wsi Prądnik, w której się go wypieka, a która obecnie jest dzielnicą Krakowa.
O chlebie prądnickim pisał Jan Długosz, a król Stanisław August Poniatowski miał go podawać w trakcie swoich obiadów czwartkowych. W 2015 roku wypiek z Prądnika trafił na listę produktów regionalnych.
Czym charakteryzuje się chleb prądnicki? Powstaje na bazie mąki żytniej i pszennej, gotowanych ziemniaków, a także świeżych drożdży i zakwasu żytniego, który powinien być wyraźnie wyczuwalny w smaku. Trwałość chleba prądnickiego jest wyjątkowo długa – może wynosić nawet dwa tygodnie. Co ciekawe, z jego spożyciem warto poczekać do następnego dnia po wypieczeniu.
Chleb prądnicki to zarejestrowany produkt regionalny, ma więc precyzyjnie określone parametry. Owalny, posypany otrębami żytnimi bochen musi ważyć 4,5 kilograma, jego skórka powinna mieć grubość 6 milimetrów. Wysokość chleba wynosi maksymalnie 150 milimetrów i minimalnie 120 milimetrów. Wnętrze wypieku jest jasne i równomiernie porowate.
Chleb prądnicki został wpisany na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, a także na listę produktów chronionych Unii Europejskiej.
Najlepsze chleby na świecie według serwisu „Taste Atlas”
Serwis „TasteAtlas” założył chorwacki dziennikarz Matija Babić w 2015 roku. Chciał w ten sposób zagospodarować internetową niszę w segmencie przewodników po restauracjach serwujących kuchnię tradycyjną i regionalną.
