Przerwa pozwoliła ludziom spłacić inne długi, zaoszczędzić pieniądze i poprawić ocenę kredytową. Dało to również okazję do zatrzymania się i zakwestionowania zepsutej ekonomii amerykańskiego systemu szkolnictwa wyższego. Oczekuje się, że rząd federalny straci prawie 200 miliardów dolarów na długu studenckim, zamiast czerpać z niego zyski, podczas gdy duże firmy zgarniają zyski.
Moratorium dotknęło również niektórych refinansujących kredyty studenckie i inne firmy, które zbudowały biznes na długu uczelni. W styczniu dyrektor generalny SoFi, Anthony Noto, powiedział, że działalność refinansującego związana z pożyczkami studenckimi „znacząco spadła” od czasu wstrzymania spłat pożyczek. Noto powiedział, że SoFi zajmuje się zaledwie jedną czwartą działalności związanej z refinansowaniem kredytów studenckich, którą prowadził przed marcem 2020 r.
Większość długów studenckich to pożyczki federalne. Refinansowanie może obniżyć stopy procentowe, ale przeniesienie długu na prywatne pożyczki podczas wstrzymania płatności byłoby kiepską decyzją finansową. Osoby, które refinansowały pożyczki federalne na prywatne, nie kwalifikują się do planu redukcji zadłużenia, wstrzymania płatności ani innych zabezpieczeń pożyczek federalnych.
Ale SoFi wciąż się rozwija, dzięki innym aspektom finansów osobistych, którymi zarządza. A akcje spółki wzrosły w zeszłym tygodniu po tym, jak sędziowie Sądu Najwyższego wyrazili sceptycyzm co do legalności programu umorzenia pożyczki. Firma nie odpowiedziała na prośbę o komentarz na temat tego, w jaki sposób wstrzymanie kredytu studenckiego wpłynęło na jej działalność refinansową.
Startupy zbudowane na ekosystemie pożyczek studenckich nadal pozyskują nowe inwestycje, pomimo wstrzymania płatności. Highway Benefits ogłosił 2 marca, że zebrał 3,1 miliona dolarów w rundzie początkowej prowadzonej przez XYZ. Firma, założona podczas przerwy w płatnościach w 2021 r., opiera się na przepisie zawartym w Cares Act, federalnym pakiecie pomocy gospodarczej odnoszącym się do skutków kryzysu Covid-19. Pozwala pracodawcom na wpłacanie wolnych od podatku składek w wysokości do 5250 USD na pracownika rocznie na spłatę federalnych lub prywatnych pożyczek studenckich. Mimo to jest to korzyść, która nie została powszechnie przyjęta przez pracodawców.
Nie oczekuj, że inwestycje w te startupy zmienią lub zakończą kryzys kredytów studenckich. „To wciąż kropla w morzu potrzeb i dość wyważony zakład inwestorów” — mówi Carla Napoleão, analityk ds. innowacji w Dealroom. Napoleão mówi, że start-upy mogą dostrzegać potrzebę przełomu w perspektywie średnio- i długoterminowej, ale „w perspektywie krótkoterminowej niefortunna prawda jest taka, że zadłużenie, a zwłaszcza windykacja, często dobrze sobie radzi w okresie pogorszenia koniunktury”.
Nic dziwnego, że tak wiele startupów zalewa przestrzeń, gdy istnieje tak duży potencjał zarobkowy. To nie znaczy, że rozwiąże problem zadłużenia studenckiego, mówi Dalié Jiménez, dyrektor inicjatywy Student Loan Law Initiative w UC Irvine. „Nie rozwiązaliśmy podstawowego problemu: jak finansujemy szkolnictwo wyższe?”
Ponieważ niektóre z tych startupów koncentrują się na pomaganiu ludziom w spłacie zaciągniętych pożyczek poprzez tworzenie planów płatności, refinansowanie lub uzyskiwanie niewielkich składek od pracodawcy, nie rozwiązują podstawowych problemów z przystępnością cenową. A startupy reklamujące się jako chcące pomóc ludziom obciążonym długami wciąż grają w frustrujący system. „Bardzo trudno jest czynić dobro” w sensie moralnym, budując biznes na kredytach studenckich, mówi Jiménez. „Ponieważ podstawowa rzecz – sposób, w jaki myślimy o tym, jak inwestować w szkolnictwo wyższe – jest wadliwa”.
Startupy mogą nie być w stanie poradzić sobie z podstawowymi przyczynami rosnących kosztów czesnego i inflacji. Nowatorski, ale niepewny, szeroko rozpowszechniony plan redukcji zadłużenia Bidena wpada w tę samą plątaninę. Tak długo, jak wokół długów studenckich będzie się rozwijać biznes, będą przedsiębiorcy, którzy będą chcieli pomóc – lub zarobić.
