Nessie – mityczny stwór z jeziora Loch Ness – miał mieć korpulentne ciało i długą szyję z małą główką. Tak przynajmniej wynika z opisów tych, którzy zaklinali się, że coś podobnego widzieli. To przypomina wygląd długoszyich plezjozaurów, zwłaszcza z grupy Plesiosauroidea, które wytworzyły w kredzie najdłuższe szyje i osiągnęły wielkie rozmiary.
Rhomaleosauridae, Pliosauridae i Plesiosauroidea, czyli romaleozaury, piozaury i plezjozaury właściwie były w epoce jurajskiej trzema głównymi, dominującymi grupami wodnych gadów. Należały do wielkiego rzędu plezjozaurów, zwanych płetwojaszczurami. Były to zwierzęta całkowicie przystosowane do życiu w wodzie, które nie wychodziły już prawdopodobnie lądu. W wodzie żyły, jadły, rozmnażały się i umierały. Ich kończyny przednie i tylne przekształciły się w wiosłowate płetwy, więc przez miliony lat te trzy grupy plezjozaurów dominowały w oceanach.
Już z końcem jury romaleozaury zaczęły zanikać i ich miejsce zajmowały pozostałe grupy plezjozaurów, coraz bardziej wyspecjalizowanych do wodnego życia. Dzieliły tę przestrzeń z ichtiozaurami, czyli rybojaszczurami – zwierzętami o największym przystosowaniu do takiego trybu życia. Tak dużym, że przypominały ryby czy delfiny. Dochodziły do tego jeszcze krokodyle morskie, które żyły w mezozoiku.
„W ciągu swojej historii ewolucyjnej przekraczającej 140 milionów lat plezjozaury rozprzestrzeniły się po całym świecie, osiągnęły znaczną różnorodność, zajmowały różne nisze ekologiczne i doświadczyły wielu przemian fauny” – mówi Scen Sachs, niemiecki paleontolog z Naturkunde-Museum Bielefeld w publikacji w „Frontiers of Eart Science”. która opisuje nowe plezjozaury długoszyje odkryte właśnie w Bawarii. Nazwano je Franconiasaurus brevispinus. Zwierzęta zostały odnaleziono w opuszczonej kopalni gliny, będącej częścią formacji Jurensismergel, w Mistelgau w Bawarii w Niemczech.
Są to znakomicie zachowane szkielety dwóch zwierząt przypominających potwora z Loch Ness, czy też raczej jego opisy. To wskazówka, że takie plezjozaury zamieszkiwały tereny Europy około 175 milionów lat temu. O ile romaleozaury zniknęły nieco później, około 160 milionów lat temu, a pliozaury wymarły przed końcem kredy, to plezjozaury długoszyje doczekały katastrofy sprzed 66 milionów lat i podzieliły los dinozaurów (którymi nie były, co warto podkreślić).
Te okazy z Niemiec to przedstawiciele wczesnej linii rozwojowej takich plezjozaurów.