Mówimy o wielkim skupisku śmieci, które na wodach Pacyfiku uformowały plamę zanieczyszczeń. Jest ona ogromna, widoczna nawet na zdjęciach satelitarnych.
Chcą posprzątać wyspę śmieci. Koszt? 7,5 mld dolarów
Wielkość tej wyspy śmieci jest ponadto zmienna. Kawałki plastiku i odpady toną, dryfują, przemieszczają się, w ich miejsce dochodzą nowe. Wielkość się zmienia, gdyż ekologowie czynią także starania, by tej wielkiej i kompromitującej ludzkość sterty jednak się pozbyć.
7,5 miliarda dolarów ma kosztować usunięcie wyspy
„Po sześciu latach prac rozwojowych i trzech latach operacji wydobywczych organizacja The Ocean Cleanup ogłosiła, że Wielką Pacyficzną Plamę Śmieci można wyeliminować” – czytamy.
Ekolodzy twierdzą, że pozbycie się problemu zajmie w sumie 10 lat. Koszty wielkiego sprzątania szacują w sumie na 7,5 mld dolarów.
Zanieczyszczenie oceanów plastikiem to jeden z najpilniejszych problemów, z jakimi borykają się obecnie nasze oceany. Kosztuje on świat aż do 2,5 mld dolarów rocznie w postaci szkód dla gospodarki, przemysłu i środowiska.
Organizacja ekologiczna nakłania, by to zrobić niezwłocznie. „Dziś wzywamy cały świat, aby przyłączył się do nas w czasie działania – koszt bezczynności jest katastrofalny dla ekosystemów morskich, zdrowia ludzi i środowiska” – pisze.
A Boyan Slat, założyciel i dyrektor generalny The Ocean Cleanup, dodaje że ostatnie 10 lat wiele zmieniły w walce o uzdrowienie i oczyszczenie środowiska. Teraz ekologowie mają już narzędzia, które pozwalają dokonać tego, co niegdyś było niemożliwe technicznie i fizycznie.
Wielka plama wydawała się dotąd przerastać możliwości człowieka i mało kto wyobrażał sobie, jak można usunąć coś podobnego.Teraz jednak jest to wykonalne i możliwe, ale wymaga pieniędzy.
The Ocean Cleanup dodaje, że od lata zeszłego roku zebrała na świecie 16 tys. ton oceanicznych śmieci. To tempo zbyt wolne, aby pozbyć się wielkiej wyspy. Trzeba przyspieszyć, a wtedy w 10 lat śmieciowy ląd zniknie.
Naukowcy nie chcą wielkiego sprzątania
Tym większym zaskoczeniem jest reakcja części przyrodników na ten apel. „New Scientist” publikuje opinie, z których wynika, że taka operacja byłaby wielce ryzykowna i może przynieść także… sporo szkód. Mówimy bowiem o zbiorowisku, które mocno oddziałuje na środowisko.
Wielka Pacyficzna Plama Śmieci nie jest już tylko największym śmietnikiem świata. To wręcz własny ekosystem, który wart jest zbadania i wielu go bada. Badania się nie zakończyły, a stanowią jakąś tam wartość.
Tragiczne skutki dryfowania odpadów
Warto podkreślić, że Wielka Pacyficzna Wyspa Śmieci to nie stały ląd, ale zawiesina plastikowej materii, która utrzymuje się na różnych głębokościach. Na otwartym oceanie więcej plastiku unosi się na powierzchni, tworząc mniej lub bardziej zwarte skupiska. Im bliżej brzegu, tym więcej tworzyw na różnych głębokościach.
Na tej stercie śmieci zidentyfikowano już 40 gatunków różnych zwierząt. Część z nich, napotykając nowy ląd, próbuje go zasiedlić i wykorzystać. Często kończy się to tragicznie. Zaplątują się w linki, w folie, duszą.
Wśród oceanicznych odpadów znaleziono nawet pisklęta ptaków, takich jak albatrosy, których rodzice próbowali być może karmić młode śmieciami. Żółwie morskie pływające w oceanie woreczki foliowe biorą za meduzy i zjadają. Z oczywistym skutkiem.
Niemniej badania trwają, a naukowcy zwracają także uwagę na to, że samo skupisko śmieci to jeden problem. Drugim są małe drobinki plastiku i innych odpadów, jakie wyspa generuje i które unoszą się w oceanie. Przenikają do wody, do żyjącej w niej organizmów, zatruwają je. Są zbyt małe, aby udało się je wyłowić nawet przy technologii wartej miliardy dolarów. W skrócie: butelki można wyłowić, ale mikroplastik zostanie z nami na zawsze.
To także wymaga zbadania. Wiedza o tym, jak wyglądają zachodzące w oceanie procesy rozpadu tworzyw sztucznych mniejsze drobinki jest konieczna, by wiedzieć, jak temu procesowi przeciwdziałać w przyszłości. I eliminować u źródła.
Słowem, chociaż akcja The Ocean Cleanup jest absolutnie bezprecedensowa i może okazać się największym przedsięwzięciem oczyszczającym planetę w dziejach, nie wszyscy naukowcy są entuzjastami tego pomysłu.
