„Każdy jest jakiś” – mówię sobie i z melancholijnym półuśmiechem i z ciekawością ruszam dalej

Dzięki tym złotym myślom żyję z umiarem ambicji, nieodmiennie w pokorze pamiętając, że nic lepszego nie powiem, że błądzę zaledwie po powiekach świata, wciąż i wciąż podejmując interpretacyjne zmagania z tymi dwiema sentencjami nie do przebicia, nie do przelicytowania. Pewnie się zastanawiacie, po co o tym piszę i dlaczego właściwie wydobywam najjaśniejsze diamenty ze skarbca mojej erudycji. Otóż dlatego, że jedynie słowa naprawdę trafne mogą jakkolwiek próbować odnieść się do rozpędzonej maszyny naszej codzienności, w której poniedziałek oddalony jest od piątku o całe eony, bo się tyle dzieje, że aż się nic nie wydarza, bo w ciągu kilku dni prezydent Stanów Zjednoczonych nakłada na wszystkich cła, żeby je potem zawiesić, potem nałożyć i zawiesić, ale głównie to jednak obciążyć nimi Chiny. Okręty różnych handlowych flot stoją w korkach na oceanach, w portach powstają piramidy z kontenerów wypełnionych towarami, których nikt nie dostarczy odbiorcom, bo po drodze cła wzrosły o tyle, że się zwyczajnie nie da, kostki globalnego domina wywracają się jedna na drugą, giełdy szaleją, a Trump mówi, że to dobrze. Jednocześnie podpisuje publicznie Executive Order w sprawie uczynienia amerykańskich pryszniców na powrót wielkimi (serio, powiedział „make showers great again”). Konkretnie chodzi o ciśnienie wody w kranach, które z powodów klimatycznych zostało obniżone przez Obamę i Bidena, ale Trump chce wyższego, ponieważ, znowu cytuję: „nie może umyć swoich pięknych włosów”. I kiedy z opadniętą na podłogę szczęką próbuję ratować resztki poczucia realności, z pomocą przychodzi mi mój cudowny wuj biolog Jarda i szepczę sobie cichutko, że „każdy jest jakiś”.

W tym samym czasie tu, u nas, w najlepsze trwa kampania prezydencka. Kiedy piszę ten felieton, znajdujemy się w dość ekstrawaganckiej sytuacji politycznej, ponieważ przed pierwszą turą wyborów ma się odbyć debata przed drugą turą. Nie wiem, czy to oznacza, że przed drugą będzie pierwsza, ale niczego dzisiaj wykluczyć nie sposób. Sam przebieg zmagań przed ewentualną debatą kładzie się cieniem na możliwości jej przeprowadzenia. Zaczęło się od tego, że kandydat Nawrocki (dla znajomych Batyr) wyzwał kandydata Trzaskowskiego (dla znajomych Trzaskowski) na udeptaną ziemię w Końskich (bo Schetyna powiedział, że wybory wygrywa się tu, a nie w Wilanowie) i żeby nie tchórzył. W odpowiedzi kandydat Trzaskowski wyzwał kandydata Nawrockiego na to samo. W konsekwencji spotkały się sztaby i telewizje mają to starcie transmitować. Na początku telewizje miały być trzy, ale sztab Nawrockiego chce jeszcze dwóch, więc robi się pięć, przy czym te dodatkowe dwie to telewizje kleszcze, wypasione na pisowskim garnuszku.

A nie mówiłam, że ho, ho i tak, tak?