„Mecz na wodzie”, czyli co by było, gdyby

Niemcom – pierwszy raz w historii organizującym mundial – takie warunki odpowiadały. Do finału wystarczał im remis, Polacy potrzebowali zwycięstwa i musieli atakować. A o kreowaniu akcji nie było mowy. Najlepsi tego popołudnia i tak byli bramkarze – Sepp Maier ratował drużynę przed przerwą, Jan Tomaszewski w drugiej połowie obronił rzut karny Ulego Hoenessa. Koniec końców zwycięstwo 1:0 dał Niemcom Gerd Müller.

Kilka dni później cieszyły się już obie drużyny. Niemcy pokonały w finale natchnioną przez Johana Cruyffa, prezentującą innowacyjny futbol totalny Holandię. Polska w meczu o trzecie miejsce wygrała z Brazylią po golu Grzegorza Laty.

Po pół wieku trudno rozpatrywać „mecz na wodzie” w kategoriach porażki. Polska wraca z mundialu z medalem, po drodze wygrywając z Włochami, Argentyną i Brazylią, mając w składzie króla strzelców (Lato). Brzmi tak dobrze i tak nieprawdopodobnie, że aż trudno uwierzyć, że coś takiego naprawdę się wydarzyło.