Post przerywany może prowadzić do wydłużenia życia. Nowe badania sugerują jednak, że nie wszyscy mogą w równym stopniu korzystać z tych efektów.
Przez prawie sto lat badania na zwierzętach wielu gatunków wykazały związek między dietami o ograniczonej kaloryczności a długowiecznością. Jednak takie wzorce żywieniowe stanowią szereg wyzwań, jeśli chodzi o interpretację tych wyników dla ludzi, zwłaszcza jeśli chodzi o przestrzeganie zaleceń, zaburzenia odżywiania i ogólny stan zdrowia fizycznego.
Post przerywany — alternatywna forma ograniczenia diety, która obejmuje ograniczenie kalorii — został przedstawiony jako potencjalnie bardziej zrównoważony i praktyczny wzorzec żywieniowy dla ludzi. Jednakże, chociaż wykazano, że jest to skuteczna metoda odchudzania, jej skuteczność w przedłużaniu życia pozostaje w dużej mierze niezbadana.
W nowym badaniu, opublikowanym w czasopiśmie Nature, naukowcy z Calico Life Sciences, Jackson Laboratory i University of Pennsylvania zbadali prawie 1000 genetycznie zmodyfikowanych myszy, aby porównać wpływ ograniczenia kalorii i postu przerywanego na ogólny stan zdrowia i przeżycie.
„Naszymi celami w tym badaniu było zajęcie się podstawową biologią starzenia się i zrozumienie, w jaki sposób genetycznie zmodyfikowane myszy (bardziej podobne do ludzi niż standardowe myszy laboratoryjne) zareagowałyby na interwencje przedłużające życie” — powiedzieli Newsweekowi Gary Churchill i Andrea Di Francesco, współautorzy badania.
Myszom losowo przydzielono jedną z pięciu diet: nieograniczony dostęp do pożywienia; post przez jeden dzień w tygodniu; post przez dwa kolejne dni w tygodniu; ograniczenie kalorii o 20 proc.podstawowego spożycia żywności; oraz ograniczenie kalorii o 40 proc.
Wszystkie ograniczenia dietetyczne wiązały się z wydłużeniem życia myszy, przy czym reakcje były proporcjonalne do stopnia ograniczenia. Ale tak naprawdę diabeł tkwi w szczegółach.
„Myszy na ograniczonej diecie miały średnio dłuższą żywotność i były ogólnie zdrowe, ale istniały również oznaki szkodliwych skutków. Były to niższa temperatura ciała, zachowanie związane z poszukiwaniem pożywienia oraz zmiany we krwi i układzie odpornościowym, które sugerują, że myszy byłyby podatne na infekcje” — powiedzieli Churchill i Di Francesco.
Poprawa długości życia nie była spójna u wszystkich zwierząt. I chociaż ograniczenie diety wiązało się z wieloma korzystnymi skutkami zdrowotnymi, genetyka miała około trzy razy większy wpływ na długość życia gryzoni.
Naukowcy zauważyli również, że chociaż ograniczenie diety wiązało się z poprawą różnych cech metabolicznych, takich jak poziom glukozy we krwi i tkanki tłuszczowej, poprawa ta nie wydawała się bezpośrednio związana z wydłużeniem życia.
„[Te ulepszenia metaboliczne] są dobrą rzeczą, niezależnie od tego, czy wpływają na starzenie się” — powiedzieli Churchill i Di Francesco. „We współczesnych społeczeństwach choroby metaboliczne są poważnym problemem zdrowotnym”.
Co to dla nas oznacza?
„Interwencje dietetyczne stosowane u myszy w tym badaniu nie byłyby tolerowane przez ludzi” — powiedzieli Churchill i Di Francesco. „Nawet łagodniejszy jednodniowy post lub 20-proc. ograniczenie, po przełożeniu na ludzkie odpowiedniki, nie są praktyczne w perspektywie długoterminowej u ludzi”.
Potrzeba więcej badań, aby potwierdzić, czy jakikolwiek rodzaj ograniczenia diety może przynieść korzyści przedłużające życie u ludzi, ale wyniki te pokazują ważny poziom niuansów w rozmowie na temat spożycia żywności i długowieczności.
Tekst opublikowany w amerykańskim „Newsweeku”. Tytuł, lead i śródtytuły od redakcji „Newsweek Polska”.
